Bago ko makaharap ang Diyos!

Nagka time ka na ba na parang ayaw mo ng huminga? Yung kahit bawat pagpikit mo ng mga mata mo parang walang halaga. Ano ba talaga ang dahilan kung bakit nandito ako ngayon. Sino ba talaga ako? Bakit nga ba ako nandito? Nasagot ko na to before pero bakit ganun parang bumabalik ako sa dati. Yung dating walang dahilan ang bawat pagtapak ng mga paa. Walang dahilan ang bawat pag gising sa umaga. Pumapasok lang dahil kailangan. Pero ang buhay ay parang isang tuyong dahon na unti unting nahuhulog sa lupa ng walang nakakakita. Pero buti pa nga yung dahon magiging pataba sa lupa. Hindi ko alam kung bakit “history repeats itself” pero mas tama ba na “people repeat history”. Tayo, may free will tayo na ulitin ang bagay na nangyari sa nakaraan. Ako ba? Uulitin ko ban a saktan yung sarili ko. Na iwan ang lahat ng taong nagmamahal sakin. Na magpakalunod sa kalungkutan. Nagsasawa na akong umiyak, napapagod na akong malungkot. Bakit ganon. Bakit ang daming mga bagay na hindi ko makontrol. Mga bagay na kahit anong gawin ko, hindi ko mabago. Dapat nga ba talaga na tangapin ang katotohanan na akoy isang langam lamang sa mundong to? Magpapatalo na ba talaga ako sa mga bagay na kinakalaban ako. Magpapatalo na ba ako sa lungkot, sa takot at sa pagkakasala. Nagawa ko na dating makawala sa kalungkutan eh. Nagawa ko na dati. At alam ko magagawa ko din yun ngayon. At ngayon, hindi ko na hahayaan na lalo akong masaktan. To the point na hindi ko na kilala yung sarili ko. Hindi ko na kilala yung nakikita ko sa salamin. Yung parang ang labo, blurred. Walang linaw. Kung tutuusin, Jesus saved me na eh. Niligtas na niya ako. Pinhid niya na yung dugo niya para maging malinis uli ako pero hindi ko pa alam non yun. Ngayon, alam ko na sinalba na niya ako. Kaya ayoko ng isipin na ako mismo ang nagpapako sa kanya sa krus. Ako mismo yung nagpapahiya sa kanya. Ako mismo yung sumisigaw na ipako siya sa krus. Ayokong maging katulad nila, yung walang Diyos sa puso. Gusto kong ang panginoon ang maghahari sa puso ko at hindi ang kaaway. Gusto ko na matangal to lahat. Itak itak lahat, yung walang matitira. Kung baga sa garapon, kapag tinaktak, walang nakadikit na tira tira sa gilid. Yung malinis na malinis para pag nakaharap ko na ang Panginoon, matatangap ko siya ng buong buo. Para hindi magkukulang yung ibibigay niya sa akin. Para hindi ako magsisisi na eto lang nakuha ko at sisihin ko si Lord. Ako yung may problema sa puso at naniniwala ako na ang panginoon sobrang malapit sa mga pusong durog na durog. Ganun kasi yung puso ko eh, yung buhangin na lang, yung imposibleng mabalik sa dating anyo. Pero si Lord, siya lang yung makakagawa na pagbuuin yung mga buhangin nay un para maging bato uli. Ganon ka strong na kahit anong alon ang dumaan di patitibag, hindi magpapadaloy na lang kung san san. Ito yung bato na Diyos ang humahawak, yung baton a nagpoprotekta sa puso na buong buo na kahit ilang beses bumagsak hindi agad mababasag.

Makakaharap ko na si Lord, kaya pa! konti na lang. J

Ang sagot sa tanong kung bakit ka Mahalaga

Pag ibig na sawi

Hindi na mababawi

Lagi kang mag-isa.

Hindi mo alam san ka pupunta.

Pero isa lang ang tanong ko sayo.

Nahanap mo na ba?

Nahanap mo na ba ang pag-ibig 
na nais mong madama.

Ang pag ibig na kahit ilang beses kang madapa,

ilang beses kang magkasala

Hinding hindi mawawala.

Ang pag ibig na nag uumapaw

Pag ibig na hindi bumibitaw

Bukasan ang iyong puso

ng makita mo

ang pag ibig na ito

ay madadama mo hangang dulo,
ang Pag Ibig na sa Kanya mo lang makikita

Kaya ang tanong ko sayo,

Alam mo na ba?

ang sagot kung bakit ka mahalaga?

(kung hindi pa, may part two pa. TARA!)

(video credit: Jay Ann Basilio)

LOST BUT NOW FOUND

I never knew I would do this. Before, this would be the last thing that would come into my mind. Talking in front of many people while their eyes are looking at me. They are wondering and eager to listen to my words. But I was nervous, excited and everything in between. I did not know that this will come. But I am thankful that the Holy Spirit has led me to this. Speaking the Word of God and sharing my personal experience of finding Jesus is a blessing that i will treasure for a lifetime.

Every Thursday is Bible Study day, a time for Jesus and learning his Word. However, this time, I will testify how Jesus has moved me, how He has found me and loved me. The topic for today’s BS was goodness, one of the fruit of the Holy Spirit. Being good not just to the people we love but most especially to the people who have wronged us and sinned us will please our almighty God. To some, this is difficult but if God is with us, our hearts will be equipped and will just LOVE DESPITE OF. 

After  sharing of thoughts, it was time for me to testify and I was nervous. I was jumping and sitting on the floor and did not know what to do. I wanna cry, shout out loud and go home. But the Holy Spirit told me to stay still and be strong because God is with me. Standing in front of them was scary. I saw their eyes looking right back at me, waiting for me to say the WORD.

I started my testimony with a verse from Luke 19:10 (For the Son of Man comes to seek and to save the lost). If I summarize my testimony in three words, it would be “JESUS FOUND ME.” Just three words but it means a whole lot more. Seeking His Word and filling my heart with his presence made me realize that He has found me. He never doubted that I would seek him. He is faithful to me as I am faithful to him. Every passing day, my faith is growing deeper and deeper. His love for me is overflowing and I am so in love with Him. Having an intimate relationship with the Lord is the best blessing that I have ever received in my life. And for this, I am thankful. 

This time, I want everyone else to experience the Love that the Lord has for me. The Lord has won my soul and somewhere out there, someone is lost but the Lord will find and seek him until that person finds JESUS in his/her HEART.

Kahit Na…

(Ang tula ko para SA’YO)

Alam ko na ngayon kungpano magmahal

Na dati lagi lang ako nasasaktan

Pero ngayon, alam ko na kung pano ka mahalin

Panginoon, mahal kita

Hindi lang ngayon bukas at ngayon

Mahal kita magphangang wakas

Mahal Kita tulad ng pagmamahal ko sa sarili ko

Kahit na ang dami kong sala sayo

Kahit na muntik na akong mawala sayo

Hindi ka sumuko

Hindi ka tumigil

Lagi kang kumakatok sa puso ko

Nag-aabang, naghihintay

Hangang sa binuksan ko ang puso ko

At nalaman kong Mahal mo ako.

Alam ko na panginoon,

Kung pano magmahal ng kapwa ko

Kahit na sinusuka nila ako, kinukutya,

Minamaliit, tinatapakan at kung ano-ano pa

Wala akong ibang gagawin, kundi mahalin sila

Tulad ng pagmamahal ko sa sarili ko at

Pagmamahal ko sayo

Dahil ang pagmamahal mo ay walang katulad,

Walang katapat, at walang hihigit pa kanino man

Ikaw lang panginoon, sapat na

Para sa puso kong nagmamahal ng tapat.

This is for now

I don’t know what to write or what to say.

I have no idea why I am writing right now.

I just felt motivated.

I need something to do.

To express myself.

Through words.

Maybe I’m just a little tired of doing reports,

Over and over again.

Well, it’s my passion.

I did not know why I became a social worker

But now I realized.

All my life, I have difficulty understanding myself

I would always ask why it’s happening to me.

Why me?

Now, I knew, now, I understand.

I wanted to do something.

To be a hero.

To help others

But I don’t know how.

I should probably start writing about it.

Then I would know what to do.

This is it. This is for now.